Zygmunt Bauman (1925-2017) – socjolog, filozof, jeden z ojców koncepcji postmodernizmu nazywanego przez niego „płynną nowoczesnością”.

Uważam doświadczenie za jeden z kluczowych atutów. Wiek niesie ze sobą doświadczenie, niesie życiową mądrość. Dalekowschodnie podejście do osób starszych, wykorzystywania ich potencjału, wiekowi prezesi w japońskich firmach – to sposób myślenia, który jest mi bliski.

Dlatego też chętnie sięgnąłem po jedną z ostatnich książek Baumana (niestety ostatnich w życiu) i nie pomyliłem się. Głębia przemyśleń, trafność obserwacji, diagnoza naszej współczesności i 44 różne tematy, każdy bardzo bliski naszemu codziennemu życiu. W każdym z tych 44 listów doskonale widać, z jednej strony doświadczenie wybitnego socjologa i filozofa, z drugiej strony – jego wiedze o współczesnym świecie, o nowych technologiach, nowych zjawiskach. Ich analiza dokonana przez ten pryzmat wiedzy doświadczonego profesora sprawia, że i my lepiej je rozumiemy.

Listy dotyczą m.in.: mediów społecznościowych i oblicza dzisiejszej komunikacji, nowego rozumienia prywatności i jej granic, różnic pokoleniowych, wirtualnego seksu, operacji plastycznych, mody, konsumpcjonizmu, roli kultury, zmieniającego się znaczenia wolności, zdrowia i chorowania, edukacji, kryzysu, zasad i granic, obcych.

Ich olbrzymią wartością, jest europejski punkt widzenia, prezentowany przez Baumana, szerszy od naszego domowego, polskiego podwórka. Łącząc go z wiekiem autora wiele jego spostrzeżeń może dziwić. Mnie uświadomiły one, że na pewno Panu Profesorowi bliżej do nowoczesności niż większości mojego pokolenia.

To nie socjologiczny podręcznik – to szybkie zdjęcia (migawki) z otaczającego nas świata skomentowane przez mądrego człowieka.

Te komentarze pozwalają zauważyć procesy, które nam umykają, których często nie mamy świadomości. Czy ta świadomość jest nam potrzebna – bezwzględnie tak – pozwala lepiej żyć.